فرزند دلبندم! نسیم این بهار، خوش خبر از خوش قدمت داد. تو لطف و عنایت خدایم، لطیف‌ترین حکایت زمانم، شیرین‌ترین روایت زبانم و من شاکر این اقبال خوش. وجود مبارکت، وجودم را سراسر شوق است و ذوق، تا پس از گذشت سال‌ها دوباره قلم برداردم و به آغوش دفتر یادداشت‌هایم برگردم. و از احساسات تمامی عناصر وجودم که قابل وصف نیست بنویسم. چه زیبا احساسی است که همه تار و پودم، تمام فکر و ذکرم و هر لحظه‌ی شب و روزم را در خود فرا گرفته..
)
