نوع اثر : شعر
نویسنده
دانشگاه صنعت نفت اهواز
کلیدواژه‌ها
موضوعات
تو را میان شعر خود زنده نگه می دارم...
حتی اگر دستان تو،
دیگر پناه گرم دستانم نباشند
یا مردمان دیده ات،
دیگر به رسم عاشقان...
آینه ی پاک دو چشمانم نباشند.
چشمان من تا به ابد،
مسحور آن لحظه ی دیدار تو هستند
در سرزمین شعر من...
تک تک واژگان عشق،
مات و مبهوت تماشای تو هستند.
تو را میان شعر خود زنده نگه می دارم...
این جا برای نام تو،
خانه ای از جنس آواز و غزل می سازم.
برای زنده ماندن
غنچه ی ناز مریمت،
محفلی مملو ز گلبرگ و سمن می سازم.
در سرزمین شعر من،
چون بهاری جاودان می مانی
در بیشه زار شعر من...
تو مثل آن روز نخست،
همچو گل های جوان می مانی.
تو در میان شعر من
همیشه جاودانه ای
تو نبض جاودانه ی
این حس شاعرانه ای.
حتی به هنگام خزان
شاخه ی احساس تو را
سبز نگه می دارم
آری تو ای خاتون من
تو را میان شعر خود
زنده نگه می دارم.
)
